زندگی نامه
وقتی شهریور ۱۳۶۶ «مرتضی مهرزاد» به دنیا آمد، ابتدا مثل یک نوزاد سالم و طبیعی هیچ تفاوتی با دیگر نوزاداران متولدشده در ان روز نداشت اما سال ها بعد یکباره همه چیز تغییر کرد. مرتضی سر کلاس پنجم ابتدایی نشسته بود که یک تغییر باعث شد احساس کند دیگر همانند هم کلاسیهایش فرد عادی نیست. قد او سیر صعودی پیدا کرده بود و این تغییرات ظاهری باعث شد او را چندین سال از همکلاسی هایش بزرگ تر نشان دهد.
رشد سریع در دست ها و پاهایش خانواده اورا نگران کرد و به دین ترتیب پای مرتضی به مطب پزشکان باز شد. آن زمان به گمان پزشکان مرتضی دچار بیماری به نام آدنوم هیپوفیز» شده بود.
کلاس دوم راهنمایی بود که خرج و مخارج زندگی آنقدر به خانواده مهرزاد فشار آورد که مرتضی مجبور شد در نبود پدر، ترک تحصیل کند و در نانوایی محل کار کند تا بتواند به خانواده کمک کند.
درس یا کار
آنطور که صفورا علی نژاد مادر مرتضی مهرزاد می گوید : معدل مرتضی تا کلاس دوم راهنمایی بالا بود اما به دلیل اینکه نسبت به هم سن و سال های خود هیکل درشتی داشت این مسأله سبب شد تا همکلاسی هایش او را مسخره کرده و روحیه او را ضعیف کنند از طرفی مشکلات مالی خانواده نیز شرایط را طوری تغییر داد که این پسر ذاتا غیرتمند از تحصیل باز ماند و فاصله گرفت.
او ادامه می دهد : در ان شرایط مرتضی با خواهش و التماس فراوان من بود که تحصیل را به کارگری برای دیگران و کار در مغازه ها ترجیح داد.
جراحی لگن و کوتاهی پا
مرتضی حدود یک سالی می شد که خرج و مخارج خانواده را به عهده گرفته بود تا این که یک روز دچار کمردرد بسیار شدیدی شد و باز درمان او از سر گرفته شد. اما این بار تشخیص پزشکان این بود که او مشکلاتی در ناحیه مفاصل و لگن دارد و باید جراحی شود اما همین جراحی، یکی از پاهای مرتضی را ۱۰ سانتیمتر کوتاهتر از آن یکی کرد.
راه رفتن با عصا
با اینکه او در آن زمان دو متر قد کشیده بود ولی با کمک عصا راه می رفت. حرکت کردن برایش به سخت ترین کار دنیا تبدیل شده بود و به همین دلیل خانه نشینی را به هر چیز دیگری ترجیح داد. مدتی نگذشته بود که ضعف بینایی و شنوایی هم گریبانش را گرفت و او را تنهاتر از قبل کرد. مرتضی هر روز افسرده تر از قبل می شد.
اما خانه نشینی او باعث فاصله گرفتن از حرفه اش نشد و رسانه ها همچنان از او به عنوان یک رکورددار یاد کردند. طوریکه مهرزاد در برنامه «ماه عسل» حاضر شد و حضور در این برنامه بود که «گلچین» – کاپیتان والیبال نشسته چالوس – که در حال تماشای این برنامه بود، به این نتیجه برسد که او می تواند ستاره آینده تیمش باشد.
گلچین از طریق برنامه ماه عسل، مرتضی را پیدا کرد و او با باشگاه ثامن قرارداد بست و زندگی اش شد توپ و تور.
به شهرت رسیدن قهرمان والیبال نشسته
در یک چشم به هم زدن، مرتضی مهرزاد به شهرت رسید. مربی ها حدس می زدند او می تواند با دو متر و ۴۰ سانتیمتر قد، یکی از بهترین بازیکنان رشته والیبال نشسته باشد.
ورود به پارالمپیک
مهررزاد تا پیش از دعوت شدنش به تیم دسته یکی مشهد، حتی یک بار هم دستانش به توپ والیبال نخورده بود ولی بعد از آن بود که از اوخواستند تا تست بدهد و برای یک تیم حرفه ای بازی کند.» «مدتی در یکی از تیم های مشهد بازی کرد در در سال ۹۴ به تیم ملی والیبال نشسته دعوت شد، بعد از تست در تیم ب بازی کردو مدتی که گذشت به تیم الف دعوت شد و همراه تیم ملی ایران به پارالمپیک رفت و این نقطه طلایی اسمان خراش والیبال نشسته ایران بود.
حالا آسمانخراش تیم ملی والیبال نشسته، این روزها خیلی خوشحال است که با تمام سختی هایی که دراین سالها کشیده با تلاش خود تجربیات خوبی که به دست اورده با هم تیمی هایش تیمی جنگنده تشکیل داده است و امروز او و یارانش در مسابقاتی در بالاترین سطح دنیا توانایی های یشان را را به رخ حریفان می کشند.
مسابقات پارالمپیک۲۰۱۶
مرتضی در مسابقات پارالمپیک ۲۰۱۶ نشان داد که بعنوان یک پدیده در رشته والیبال نشسته دنیاست. حتی رسانه های دنیا از او به عنوان اعجوبه دو متر و ۴۰ سانتیمتری تیم ایران یاد کردند.
ضربه های قدرتی و سرعتی که مهرزاد در مسابقات پارالمپیک می زد باعث شد دل هم تیمی هایش به او گرم باشد و با اعتماد به نفس بیشتری بازی را اداره کنند. بعد از هر مسابقه ای که او حضور داشت کارشناسان ورزشی نوشتند از این به بعد تیم های والیبال نشسته دنیا سعی خواهند کرد تا از اعجوبه هایی همانند مرتضی در تیم های والیبال نشسته خود استفاده کنند.
استقبال مردم از قهرمان والیبال نشسته
مرتضی با آن که به تازگی از برزیل برگشته است اما می گوید: نه تنها خسته نشده بلکه نسبت به گذشته نیز سرحال تر شده است. خودش می گوید : «این روزها آماده و سرحالم. آنقدر آماده هستم که بتوانم همین حالا در یک پارالمپیک دیگر هم شرکت کنم.»
زمانی که مهرزاد از پارالمپیک ریو به ایران برگشت با استقبال بی نظیری از طرف مردم و مخصوصا همشهری هایش روبرو شد.
او می گوید: «مردم و مسئولان خیلی خوب از من و هم تیمی هایم استقبال کردند. وقتی به ایران آمدم خیلی شوکه شدم چون تاکنون چنین استقبالی ندیده بودم. در بازگشت به خانه زمانی که در مسیر مرزن آباد در حرکت بودیم، بارها بنری با عکس های خودم و سایر هم تیمی هایم دیدم.
البته این بنرها را در تهران هم دیدم و کلی ذوق زده شدم(dot) زمانی که به روستای «اجاکله» که روستای خودمان است رسیدم، از خوشحالی گریه کردم. بچه های روستا برای استقبال از من صف کشیده بودند. همه گل به دست نامم را صدا می زدند. بچه محل هایم واقعا سنگ تمام گذاشتند. باورتان می شود آنقدر برای استقبال از من تدارک دیده بودند که با خودم گفتم نکند خواب می بینم و در رویا هستم.»
خدا مرا بغل کرده است
مرتضی هیچ وقت دنبال شهرت نبوده و برای همین است که می گوید مشهور شدن برایش اصلا مهم نیست اما زمانی که از هم تیمی ها و آشناهایش می شنود که در صفحه های اجتماعی از او به عنوان یک پدیده یاد شده و صفحه های مختلفی هم با نامش ساخته اند احساس می کند که خدا خیلی دوستش دارد و به عبارت ساده تر خدا بغلش کرده است.
افتخارات قهرمان والیبال نشسته
او به همراه تیم ملی والیبال نشسته ایران برای شرکت در بازیهای پارالمپیک تابستانی ۲۰۱۶ عازم ریودوژانیرو برزیل شد. تیم ملی والیبال نشسته ایران توانست با شکست بوسنی و هرزگوین در دیدار نهایی به مقام قهرمانی مسابقات و نشان طلا دست یابد.
برترین ورزشکار معلول ماه ژوئیه جهان
از جمله افتخارات مرتضی می توان به ؛ قهرمان بازیهای پاراسیایی ۲۰۱۸ اندونزی، قهرمان اسیا درسالهای ۲۰۱۷چین و ۲۰۱۹تایلند، قهرمان لیگ جهانی تبریز درسال ۲۰۱۸ وقهرمان جام بین قاره ای چین درسال ۲۰۱۶ اشاره کرد.
همچنین او در فینال جامجهانی ۲۰۱۸ نقش پررنگی در پیروزی ایران در برابر بوسنی و هرزگوین ایفا کرد به گونهای که بازی او مورد تحسین خبرنگار بوسنیایی هم قرار گرفت
ستاره والیبال نشسته ایران به عنوان برترین ورزشکار معلول ماه ژوئیه جهان برگزیده شد.
نظر شما